Archief voor september 2011

12 weken, 3 dagen

Vandaag hebben we een afspraak gemaakt voor een geslachtsbepalingsecho. 28 0ktober krijgen we een pretecho om te kijken wie er gelijk heeft. Krijgt Dennis gelijk en wordt het een meisje of heb ik gelijk en wordt het een jongen. We zullen het zien. Tot die tijd kunnen jullie nog “stemmen” wat je denkt, een jongen of een meisje?

En vanmiddag is ook ons pakketje bezorgd door de postbode. We hadden een dopplerapparaatje besteld via internet om zelf naar het hartje van ons kindje te kunnen luisteren. Toen ik thuis kwam meteen maar even uitproberen. Vanaf ongeveer 12 weken moet je het hartje kunnen horen (soms al eerder). Na enig zoeken op mijn buik een hartslag gevonden, maar die was wel een beetje traag voor het kindje. Dus Dennis heeft mijn pols gevoeld en ja hoor hartslag was gelijk met mijn polsslag, dus mijn eigen hartslag (waarschijnlijk de aorta) gevonden.

Even plassen, want door al dat zoeken moest ik nu echt eerst plassen! En daarna nog een keer proberen. Dennis was ondertussen begonnen met eten koken. En toen moest hij heel snel op komen draven want daar klonk het echt duidelijk een sneltreinhartje van ons kindje door de luidspreker. Geweldig gewoon om te horen.

O ja, en de misselijkheid was vandaag weer goed onder controle dankzij de medicijnen. Toch wel fijn om weer een dagje niet misselijk te zijn.

12 weken, 2 dagen

De misselijkheid is nog steeds niet over. En daardoor nu al 2 dagen achter elkaar twee keer mogen ontbijten, waarvan één keer de verkeerde kant op. Bah, ik begin de misselijkheid nu wel een beetje zat te worden hoor. Gelukkig heb ik wel weer een herhaalreceptje gekregen van de huisarts voor de Emesafene. Dus ik blijf nog even doorgaan met elke avond een pilletje nemen.

De rest van de dag ben ik door de pilletjes wel minder misselijk en dat is wel fijn. Dan kan ik tussen de middag en ‘s avonds gewoon redelijk normaal eten en drinken.

11 weken, 5 dagen

Gisteren had ik een echte off-day. Het opstaan wilde al niet lukken en na het douchen duizelig nog even een half uurtje terug in bed gekropen. Liggen twijfelen of ik me ziek zou melden of toch maar naar het werk zou gaan. Nou ik ben niet ziek, alleen maar zwanger, dus toch maar naar het werk gegaan. Daar aangekomen eerst het toilet opgezocht. Ik voelde me helemaal niet lekker. Misselijk, duizelig, moe, gewoon lamlendig.

Op mijn werkplek aangekomen, jas uitgedaan, tas neergezet en even bij mijn collega aan de overkant binnengelopen. En toen begon ik zomaar te janken. Ik voelde me gewoon zo BLEH. Al snel kwam er nog een ander collegaatje bij. En samen hebben ze me “naar huis gestuurd”. “Nee je bent niet ziek, maar zwanger zijn is soms minstens net zo zwaar!!! Ga lekker naar huis, kruip terug in bed en doe het even een dagje of een weekendje rustig aan. Het werk is er maandag ook nog wel. En waag het niet om van huis uit in te loggen!!!” Dat was ongeveer wat ik te horen kreeg. Lieve meiden hoor! Dat duwtje had ik net even over om er aan toe te durven geven. Thuis inderdaad lekker terug in bed gekropen en geslapen tot een uur of één. Na de lunch ook weer terug in bed gekropen met een tijdschriftje en een luisterboek. En ook toen nog wel 1 of 2 uurtjes geslapen. ‘s Avonds na het eten wat op de bank gehangen en om 9 uur weer naar bed gegaan, waar ik na Expeditie Robinson weer als een blok in slaap ben gevallen.

Vanmorgen uitgeslapen tot een uur of tien. En toen had ik wel even genoeg geslapen. Gelukkig vandaag weer opgeknapt. Vanmiddag naar mijn moeder geweest en gezellig samen met de tweeling Bas & Wim van ruim anderhalf jaar boodschappen gedaan. Daarna nog even de stad ingeweest met broer Wilco en mijn moeder. Hele leuke laarzen gezien, maar ze hadden ze niet meer in mijn maat, dus zijn ze nu besteld in Zwolle. Volgende week even passen. Ze waren echt zo gaaf!

Vanavond lekker bij mijn moeder gegeten, stamppot andijvie. Het smaakte me goed, alleen stom dat ik daarna wat appelmoes heb genomen. Nu dus last van brandend maagzuur, maar dat zal wel weer overgaan voordat ik een jongetje ben.

Dennis heeft net nog een paar buikfoto’s gemaakt. Vooral na het avondeten begin ik echt een buik te krijgen. Ik ben er best trots op! Ook overdag zie je trouwens al wel een buikje hoor.

 

11 weken, 3 dagen

Gisteravond hadden we onze eerste afspraak bij de verloskundige. Nadat er eerst bij de balie een foto van ons was gemaakt voor in ons dossier en onze gegevens waren gecontroleerd mochten we eerst mee naar de echoruimte. Eerst werd aan tafel onze voorgeschiedenis kort doorgenomen en daarna mocht ik plaatsnemen op de bank voor de echo. En ja hoor onze kleine Spruit – we noemen hem/haar nu Fritzy (Fans van de TV serie: ‘The Closer kennen de naam wel). (Thank you!) – was weer vrolijk aan het bewegen. Heel bijzonder om te zien hoe snel zo’n kindje groeit en ontwikkeld. Het was allemaal alweer veel duidelijker dan vorige week bij de gynaecoloog. We konden zelfs de vingertjes en de teentjes zien op de echo. Zo bijzonder!

Fritzy is in die 6 dagen ruim anderhalve centimeter gegroeid en was gisteren alweer bijna 4,7 cm (kop tot kont). De verloskundige heeft ook het hartje laten horen. Als je wilt horen hoe dat ongeveer klinkt … in de widget onderaan de rechterbalk kun je op het rondje met het hartje klikken om de hartslag van een baby in de buik te laten horen. Vorige week had de gynaecoloog ons nog 3 dagen achteruit gezet qua termijn maar gisteren zijn we weer 3 dagen vooruit gezet door de verloskundige. De uitgerekende datum blijft voorlopig dus 8 april 2012. Fritzy groeit dus precies volgens schema. Fijn hoor.

Na de echo mochten we naar beneden, naar een andere verloskundige die onze medische voorgeschiedenis wilde weten en vragen stelde over evt. erfelijke aandoeningen/afwijkingen binnen de familie waar eventueel rekening mee gehouden moet worden. Ook werd mijn bloeddruk gemeten en kregen we van deze verloskundige nog verdere uitleg over diverse zaken rondom de zwangerschap.

Tot slot mochten we een nieuwe afspraak maken bij de balie voor de controle over 4 weken. Ook kregen we een Zwitsaltas mee met leuke hebbedingetjes, tijdschriften en folders en een lief knuffeltje. Ongeveer 5 kwartier nadat we naar binnen liepen, stonden we weer buiten. Wat een verschil met vorig jaar mei, toen we bij de verloskundige te horen kregen dat ons kindje niet gegroeid was en er geen hartactie meer te zien was op de echo!

Vanmorgen mocht ik vroeg opstaan zonder dat ik een ontbijtje op bed had gehad. Ik moest namelijk nuchter bloed laten prikken voor de 12 weekse zwangerschapscontrole en de combinatietest. Vervelend hoor opstaan zonder ontbijt ik voelde gelijk weer de misselijkheid opkomen, gelukkig heb ik niet hoeven overgeven. Na het bloedprikken vanmorgen snel mijn meegenomen boterhammetjes met pindakaas naar binnen gewerkt met een beker melk.

11 weken, 2 dagen

Yep, echt waar! Lilian is zwanger en Dennis mag meegenieten van het kleine wonder wat nu aan het groeien is. Na vele weken van spanning hebben zijn we nu aanbeland op 11 weken 2 dagen. En na een bezoek bij de verloskundige vandaag weten we het nu echt wel zeker: het groeit, het groeit zoals in de boekjes staat, dus we zijn goed op weg naar iets wat uiteindelijk een meisje of jongetje wordt. (Lilian en ik zijn het daar nog niet over eens).
na alle ellende in 2010 kunnen we nu in een zonnige richting kijken. Er volgen natuurlijk nog een aantal onderzoeken (nekplooimeting etc). Maar daar hebben we best wel vertrouwen in. Maar omdat Lilian al wat ouder is, is er natuurlijk altijd een risico.

We zullen op baby.slagers.org gedurende de zwangerschap deze website bijhouden ..

10 weken, 3 dagen

Vandaag hebben we weer een afspraak in het ziekenhuis. Deze keer weer bij de gynaecoloog. Deze keer konden we zowaar bijna op tijd naar binnen en was ze maar een paar minuutjes achter op schema. Eerst heeft ze ons uitgelegd hoe het zit met prenataal onderzoek. Op basis van mijn leeftijd (36+) mogen we direct een vlokkentest of vruchtwaterpunctie laten doen. Maar we mogen ook eerst een combinatietest doen of helemaal geen onderzoeken laten doen. De keuze is aan ons. Ze laat aan de hand van grafiekjes zien dat de kans op een kindje met een chromosoomafwijking (o.a. syndroom van down) iets groter is als je wat ouder bent. Een combinatietest bestaat uit bloedonderzoek en een nekplooimeting (echo) en op basis daarvan wordt een kansberekening gemaakt van hoe groot de kans is dat je een kindje hebt met een chromosoomafwijking. Er wordt tegenwoordig niet alleen onderzocht op trisomie 21 (syndroom van down) maar ook op trisomie 13 en 18 die beiden ook met ernstige lichamelijk en verstandelijke handicaps gepaard gaan.

Na de uitleg gaan we naar de onderzoekskamer voor de echo. Deze keer niet meer inwendig maar via de buikwand, ik hoef dus alleen mijn buik bloot te maken. Zodra het echoapparaat op mijn buik staat zie ik al gelijk een druk bewegend mensje op het scherm verschijnen. O, wat mooi om te zien!!! De kleine is wel een beetje eigenwijs en dus ook erg druk – van wie zal hij/zij dat nu hebben – dus het valt niet mee om een goede meting te doen. De gynaecoloog komt uit op ongeveer 31,5 mm. Dat zou betekenen dat ik misschien toch een paar dagen minder ver ben. Op het formulier schrijft ze 10 weken en 0 dagen. Maar het zou zomaar kunnen dat ik bij een volgende meting weer vooruit gezet word.

Na de echo vult de gynaecoloog de formulieren in voor het bloedonderzoek en krijg ik een pakketje mee dat ik moet meenemen naar het bloedprikken. Ook krijgen we een briefje mee om bij de secretaresse vervolgafspraken te maken voor bloedprikken (21 september) en een nekplooimeting (echo) op 3 oktober a.s. Dol gelukkig met het kleine mensje dat al druk rondspartelt in mijn buik gaan we naar huis.

9 weken, 3 dagen

Ik blijf maar misselijk en het kost me steeds meer moeite om voldoende eten en drinken binnen te krijgen. Niets smaakt lekker en ik word eigenlijk bijna overal misselijk van. Ik heb echt van alles geprobeerd, maar niets lijkt te helpen tegen de misselijkheid. Ondertussen ook alweer een paar keer het ontbijt dat ik er met veel moeite in had gekregen, binnen een uur weer de omgekeerde weg laten volgen. Ik begin het helemaal zat te worden.

Vanmorgen heeft Dennis een afspraak met de huisarts, dus ik ga maar even met hem mee om aan de huisarts te vragen of ik niet iets kan krijgen om de misselijkheid een klein beetje te onderdrukken zodat ik tenminste weer even “normaal” kan eten en drinken. Gelukkig is de huisarts meewerkzaam en krijg ik een receptje voor 10 tabletjes Emesafene. Ik mag er 1, max. 2 per dag innemen. Met daarbij natuurlijk de opmerking dat ik ze alleen mag nemen als het echt nodig is. Hoe minder hoe beter het is.

Jammergenoeg hadden ze deze medicijnen niet op voorraad bij de apotheek, dus morgen even langslopen om ze alsnog op te halen. Ik hoop zo dat ze gaan helpen. Ben het zo zat om misselijk te zijn!

9 weken, 2 dagen

Ik heb me opgegeven voor Moeders voor Moeders. Misschien een beetje laat omdat je al vanaf 6 weken zwangerschap mag meedoen, maar ja we wilden toch eerst even afwachten of het deze keer goed zou blijven gaan. Dus vrijdag gebeld en vanavond een afspraak met de consulente. Ze heeft een test gedaan die meteen een streep liet zien.

Ik kreeg uitleg van waarom ze urine van zwangere vrouwen nodig hebben, wat ermee gedaan wordt en hoe het ophalen/wegbrengen van de flessen werkt. Ik mag meedoen tot en met de 16e zwangerschapsweek dus ik kan nog 7 weken meehelpen om stellen met vruchtbaarheidsproblemen een kans te geven om toch zwanger te worden.

Voor het meedoen krijg je geen vergoeding, maar wel een klein cadeautje. Ik mocht kiezen tussen een ketting en een armband. Ik heb de armband gekozen. Ook kreeg ik een kannetje om de urine op te vangen en een krat met 4 grote flessen om het in te bewaren. We brengen de flessen 1x per week zelf weg naar een omruilbox omdat we bij ons appartement niet echt een plek hebben waar we de flessen op de wisseldag makkelijk neer kunnen zetten.

 

8 weken, 4 dagen

Ja, ja, ‘s avonds na het eten begint er echt al een buikje te voorschijn te komen. Ik kan mijn normale broeken ook echt niet meer fatsoenlijk dicht krijgen, dus heb ik de positiebroeken maar alvast tevoorschijn gehaald. Vanavond heeft Dennis er een paar foto’s van gemaakt. Toch leuk om straks op foto’s mijn buik te zien groeien.

En mijn buikje is niet het enige dat aan het groeien is. Mijn BH’s beginnen ook flink te knellen, dus misschie daar ook maar eens een andere voor uitzoeken.